توی فیلم دیدنهام زیاد دقت میکنم و به هر فیلمی علاقه نشون نمیدم.بیشتر فیلمهایی میبینم که مفهومی رو به من القاء کنه.میخاد در مورد زندگی،دوست داشتن و یا غیره باشه ولی حقیقی باشه..
در حال حاضر دو سریال در تلویزیون ما درحال پخشه.تنهایی لیلا وتعبیر وارونه یکه رویا ک هاونها رو بصورت دسته و پا شکسته شاید در حد دو یا سه قسمت دیدم.
سریال اول در مورد دختریه که از فرنگ اومده و زمان و زمین رو دیده و عاشق یک پسری میشه که متولی یک امامزاده هست.پسری خوب و باایمان و دوست داشتنی...
کلا فیلمها و سریالهایی که صدا و سیما پخش میکنه بصورت صفر و یک هست.یعنی چه؟یعنی اینکه بازیگران به دو قسمت خوب و بد تقسیم میشن و اگر فردی خوب باشه دیگه کار بد انجام نمیده؟؟؟!!!!!.در حقیقت این کلیشه بازی صدا و سیما هست که باعث میشه یک اثری که میتونه بازیگراش بصورت سینوسی از بد به خوب و بالعکس بشن رو بصورت خطی صفر و یک برآورد میکنه و این از ارزش اثر کم میکنه و باعث میشه تماشگران تلویزیون اثرپذیری کمتری داشته باشن......
اما در مورد فیلم تعبیر وارونه یک رویا که اون هم مثل اولی کلیشه ای کار میکنه و در حد فیلمهای جاسوسی اوایل سال 2000 میمونه.درحالیکه الان سیستم جاسوسی در کشورهای جهان بصورت بسیار پیشرفته و غیرقابل فهم انجام میشه.و در یکی دو قسمت هم دیدم که ماموری که در یک قسمت عملیات ضد جاسوسی و تروریستی انجام میده در قسمتهای بعد هم استفاده میشه در حالیکه اون یک مهره سوخته حساب میشه.جالب اینجاست که اومدن به این فیلم چاشنی عشق رو اضافه کردن و این فیلم رو دارن بصورت عشقی-جاسوسی ادامه میدن.......
به هر حال من که بیننده این سریالها و فیلمها نیستم...
طبع من با فیلمهای حاتمی کیا و مجیدی خیلی جور در میاد.............
فیلهایی هستن که در جاهایی بازیگر اشتباه میکنه و در جایی بازیگر خودش رو پیدا میکنه و درجایی در مردم حل میشه....
اینها فیلمهای موندگاری هستن و در قلب آدم همیشگی میشن.
